Ne Amaçlamışlar?
Doğuştan kalp hastalığı (Konjenital Kalp Hastalığı, KKH) olan çocukların fonksiyonel sağlık durumu, yetişkinliğe doğru uzun vadeli yaşama oranlarının artmasıyla giderek daha önemli bir odak noktası haline geldi. Düzenli olarak yapılan orta-şiddetli fiziksel aktivitenin (OSFA), KKH hastalarında fiziksel ve psikolojik anlamda faydaları olsa da orta-şiddetli fiziksel aktivite ve pik VO2(zirve oksijen tüketimi), farklı KKH tipleri olan çocuklar arasında önemli ölçüde farklılık gösterebilir. KKH lezyonlarının tam onarımından (büyük arterlerin transpozisyonu) geçen çocuklar, birden fazla ameliyat geçiren ve artık fizyolojik kısıtlamaları olan çocuklarla (Fallot tetralojisi, tek ventrikül) karşılaştırıldığında, genellikle daha az fiziksel aktivite kısıtlamasına ve normale yakın pik VO2‘ye sahiptir. Ayrıca KKH’nın tipi ve tıbbi öyküsü, fiziksel aktivite gerçekleştirme kapasitesi hakkındaki algıları değiştirebilir.
Bu ilişkilerin daha iyi anlaşılması, bazı KKH hastalarında daha düşük fiziksel aktivite düzeylerini açıklamaya yardımcı olabilir ve hedeflenen egzersiz müdahalelerinin geliştirilmesine rehberlik edebilir. Farklı tipte KKH lezyonları olan çocuklarda, orta-şiddetli fiziksel aktivite ile ilişkili birincil faktörler belirlenmemiştir.
Bu araştırmada fiziksel (üst düzey egzersiz kapasitesi ve kaba motor beceri gelişimi dahil) ve psikolojik (öz yeterlilik) faktörlerin orta-şiddetli fiziksel aktivite ile ilişkili olup olmadığını ve bu ilişkilerin KKH tipine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemeye çalışmışlar. Daha düşük orta-şiddetli fiziksel aktivite düzeylerinin daha düşük zirve egzersiz kapasitesi, daha zayıf kaba motor beceriler ve düşük öz yeterlilik ile ilişkili olacağı, ancak bu ilişkilerin KKH tipine göre farklılık göstermeyeceği varsayılmıştır.
Nasıl Yapmışlar?
Katılımcıların aşağıdaki dahil etme kriterlerini karşılamaları istenmiş:
- Açık kalp ameliyatından en az 1 yıl sonra kayıt olmak,
- Araştırmaya katılım gösterdiğinde 4-12 yaş aralığında olmak,
- Değerlendirmelerinde tamamlama yeteneğini engelleyen herhangi bir engel olmaması.
Çalışmaya katılmadan önce her hasta için kardiyolog onayı alınmış. Katılımcının kardiyak tıbbi geçmişi istenmiş. Eğitimli personel gözetiminde hastane ve sosyal tesislerde ziyaret gerçekleştirilmiş.
Kardiyopulmoner Egzersiz Testi
Katılımcılar, test ekipmanına aşina olmaları için testten önce standart bir ısınma yapmışlar (Test: Bruce protokolü, 1.0 km/h’de %6 eğim ve 2.0 km/h’de %8 eğim). Standart kan basıncı, 12 uçlu elektrokardiyogram ve oksijen tüketimi (VO2) ölçümleri sürekli olarak izlenmiş. Her kardiyopulmoner egzersiz testi, gönüllü olarak bırakma veya semptomla sınırlı tükenmeye kadar devam etmiş.
Kaba Motor Beceri Değerlendirmesi
Standartlaştırılmış kaba motor gelişim testi kullanılarak bir kaba motor beceri değerlendirmesi yapılmış. Lokomotor (koşma, tek ayak üzerinde zıplama, yana kayma) ve nesne kontrol becerileri (üstten atış, vuruş, tekme, top sürme, yakalama ve top yuvarlama) eğitimli personel tarafından değerlendirilmiş. Beceri gecikmesini belirtmek için yaş ve cinsiyete göre düzeltilmiş kaba motor yüzdelik puanları hesaplanmış. Normatif değerler, okul çağındaki 1208 çocuktan oluşan rapor edilmiş bir örneğe dayanmaktadır.
Öz Yeterlik Anketi
Çocukların fiziksel aktiviteye yönelik yeterlik ve tercih algıları (CSAPPA) ölçeği, 22’li ifade de dahil olmak üzere, fiziksel aktiviteye yönelik tutumları değerlendirmek için uygulanmış. Fiziksel aktivite için toplam öz-yeterlik, üç alt ölçeğin bileşik puanına dayanıyormuş. Ölçek ifadeleri, akran tutumları, beden eğitimi dersleri, yaralanmalar, oyunlar, beceriler ve spor dahil olmak üzere fiziksel aktivitenin çeşitli farklı yönlerine odaklanmıştır.
Ne Bulmuşlar?
Daha yüksek orta-şiddetli fiziksel aktivite, düzeltilmiş regresyon analizinde hem daha fazla egzersiz kapasitesi hem de öz yeterlilik ile ilişkilendirilmiş. Etkileşim terimleri test edildiğinde ilişkilerin KKH tipine göre önemli ölçüde farklılık göstermediği bulunmuş.
Çalışmaya yönelik yorumlar
Çeşitli karmaşıklıktaki KKH tanıları olan çocuklar da dahil olmak üzere fiziksel aktivite müdahaleleri, egzersiz antrenmanları yoluyla egzersiz kapasitesini geliştirmeyi ve davranışsal danışmanlık yoluyla öz-yeterliği artırmayı hedefleyebilir. Orta-şiddetli fiziksel aktivite, egzersiz kapasitesi ve öz-etkililik açısından daha kötü sonuçlara sahip olma eğilimleri göz önüne alındığında, tek ventrikül (SV) hastaları için de hedef odaklı stratejilere ihtiyaç vardır.
