Ne Amaçlamışlar?
Ağız boşluğu, şeker (glikoz) ve tuz (sodyum klorür çalkalama) gibi tatlara duyarlıdır. Tat reseptörleri, periferik sinir sistemini aktive eder ve uygun bir tat alma tepkisi üretmek için sinyalleri beyin korteksinin ilgili bölgelerine iletir. Son yıllarda yapılan araştırmalar, karbonhidratlı (KH) ağız gargarasının, zamana karşı ve tükenene kadar yapılan testlerde gösterildiği gibi dayanıklılık performansını artırabildiğini göstermiştir.
Diş hekimliğinde ağız boşluğunu ağrıya karşı duyarsızlaştırmak için sıklıkla kullanılan tuzlu (NaCl) ağız çalkalama solüsyonu da beynin kortikal bölgelerini harekete geçirebilmektedir. Bu nedenle, bu ön çalışmanın amacı, glikoz ve NaCl solüsyonunu ağızda çalkalamanın, bir dayanıklılık egzersizi sonrasındaki maksimum istemli kasılmadaki (MİK) ve sürekli MİK’deki (sMİK) azalmayı azaltıp azaltamayacağını araştırmaktır.
Nasıl Yapmışlar?
10 erkek katılımcı üç kere 30 dakikalık bisiklet egzersiz testini tamamladı. Rastgele çapraz geçişli bir çalışmada, katılımcılar her testte, bisiklete egzersizinden hemen önce ve her 10 dakikada bir su, %6 glikoz veya %6 NaCl solüsyonu kullanarak 5 saniye boyunca ağızda çalkalayıp, tükürmüşler.
MİK ve sMİK, test öncesi ve sonrası ölçülmüş. Testler arası 7 günlük bir süre verilmiş. Testlerden önce, katılımcıların maksimum aerobik kapasitelerini belirlemek için bir VO2maks testi uygulanmış, ardından gerçek testleri simüle eden bir familarizasyon uygulaması yapılmış. Test gününde katılımcılar %70 VO2maks‘a karşılık gelen bir yoğunlukta 30 dakika boyunca bisiklet sürmüşler. Test boyunca egzersiz yoğunluğunun %70 VO2max’da korunmasını sağlamak için RPM değeri 60 olarak belirlenmiş; VO2 değeri VO2maks‘ın >%73’ü olduğunda yük azaltılmış ve VO2 değeri < VO2maks‘ın %67’si olduğunda yük artırılmış.
Hazırlanan ağız gargarası, bisiklet egzersizinden hemen önce ve test sırasında her 10 dakikada bir (10., 20. ve 30. dakikalarda) verilmiş. Karışım 5 saniye çalakalanmış ve ardından tükürülmüş. Test boyunca solunum gazları ölçülmüş.
Ne Bulmuşlar?
- Su, glikoz ve NaCl ile karşılaştırıldığında, egzersiz sonrasında en yüksek MİK kaybı göstermiş. NaCl ve glikoz testlerinde MİK’de benzer şekilde azalma görülmüş.
- Su, glikoz ve NaCl ile karşılaştırıldığında egzersiz sonrası daha düşük sMİK tepe kuvveti üretmiş. sMİK kuvvet sonuçları 30., 60. ve 90. saniyede benzer bulunmuş.
Sonuçlar
Bu çalışma, %70 VO2maks’da 30 dakikalık bir dayanıklılık egzersizinin ardından %6 glikoz ve %6 NaCl ağızda çalkalamanın kuvvet üretimi üzerindeki etkilerini bildiren ilk çalışmadır. Her iki ağız gargarası da suya kıyasla dayanıklılık egzersizi sonrası daha fazla MİK ve sMİK üretmiştir.
Bu bulgular, glikoz ve NaCl’nin biyokimyasal özelliklerinin sinir sistemini ve beynin bölümlerini, kuvvet üretiminin sinirsel dürtüsünü sürdürmek için harekete geçirebileceğini düşündürmektedir. Çeşitli çalışmalar KH alımının, yorgunluk gecikmesine/performans artışına katkıda bulunan beyin bölgelerinin aktivasyonu üzerindeki etkilerini araştırırken, NaCl’nin potansiyel etkilerini bildiren çalışma yapılmamıştır, ilerideki çalışmalardan elde edilecek veriler, bu etkiler hakkında daha detaylı bilgi sahibi olmamızı sağlayacaktır.
